Het werk ‘Sayonara’ is een statement. Het stelt een zwaardvis voor die zijn eigen staart doorprikt. Sayonara betekent ‘tot ziens’ in het Japans maar dan in een definitieve betekenis. Meer als in ‘tot nooit meer’

De handeling verwijst naar de harakiri (ook wel Seppuku genoemd) – het zelfmoord ritueel van de samurai in het oude Japan. Met een vlijmscherp lang mes werd de eigen buik opensgesneden. Dit had tot doel om schande en verlies van eer te voorkomen.

Waarom neemt de zwaardvis deze beslissing? Zit de mensheid er voor iets tussen? De menselijke zelfdestructie is een thema dat vaker terugkomt in mijn werk.

Het gaat om de eer aan zichzelf houden. Zelf kiezen en niet anderen niet laten kiezen voor u.

Een mens onderscheid zich van een dier omdat het dier niet in staat is het resultaat van haar handelen niet volledig in te schatten. Het is in staat om destructieve handelingen te stellen maar niet in het bewust kiezen voor zelfmoord. Hier wordt het dier wel in die mogelijkheid gesteld.

De vraag stelt zich of we begrip moeten hebben voor een keuze ook als de keuze iets negatiefs inhoud.