Inception 1 & 2 sculpture by Studio Tist — Batist Vermeulen

Een klein plastieken babypoppetje diende als model voor dit beeldhouwwerk. Het is een alledaags object en een cultureel fenomeen passend in de lange lijn van de pop-cultuur, cartoons en massaproductie.

De keuze voor polyester als materiaal en kleurafwerking die doet denken aan een lollypop ondersteunen deze inspiratie. Op het eerste zicht had het een product van massaproductie kunnen zijn, maar de grootte en afwerking doet anders vermoeden. Er zijn slechts 2 exemplaren van ‘Inception’, subtiel verschillend van kleur.

 

Het isoleren en het uitvergroten van dit specifiek object doet ons nogmaals nadenken over de complexiteit van de menselijke natuur en de rijkdom van onze beeldtaal. De heupwiegende mechanische baby is herkenbaar maar in wezen heel erg verwijderd van de realiteit waardoor het grappig of bizar wordt. Door de uitvergroting van deze subtiele ‘hoek af’ voltrekt zich opnieuw een transformatie. Wordt het onschuldig en luchtig? Wordt het grappiger of net luguber?  We hoeven niet te ver te zoeken. De kracht van ‘Inception #2’ ligt dan ook in de eenvoud van de uitvergroting en herkenbaarheid van het thema. Het werk moet aantrekken maar niet moraliseren. ‘Inception #2’ gaat recht op het doel af.

De titel alsook de houding van de baby verwijst naar de ontdekkingsfase van elk mens. Het is de fase tussen onschuld en de toekomstige verantwoordelijkheden die het leven vanaf dan met zich meedraagt. Het is de start van iets dat onomkeerbaar is. Vanaf hier kan het alle kanten op. Het verwijst ook naar het starten van iets onomkeerbaar wanneer een kunstenaar zijn werk op de wereld loslaat.